Her zamanki gibi kapıdan poşetleri alarak yukarı çıkarken, bu kez poşetleri ağır olduğu için yemek masasına bırakmaya karar verdim. Münevver abla yanımda iken, çocuklarımın hala gelmediğini söyledim ve kabul ederek yemek hazırlayacağını söyledi. Bu fırsatı kaçırmamalıydım, yiyeceklerimizi yedikten sonra sohbet etmeye devam ettik. Münevver ablanın ölen kocasından bahsetti ve ben de uyanık kalmaya devam ettim.
Sonra uyuya kaldığımızı fark ettim. Sabah ezanı okunduğunda gözlerimizi açtık. Tekrar öpüşmeye başladık ve her şey yine başladı. Ancak bu sefer dinlenmiştik. Artık Çilem’i sikmek istiyordum. Amcığına girdiğimde, “Ben daha kızım!” diyen Çilem beni şaşırttı. Duraksadım ve sordum, “Nasıl yani, hala bakire misin?” Çok şaşırmıştım. O da beni elinden tutarak salona götürdü ve bir şeyler almam gerektiğini söyledi. “Unutma, canım her şeyimi verdim. Seninle yapacak bir şeyim kalmadı” dedi. Ben de “Hayır, levaboda aklına gelen şeyi istiyorum. Unutma” diye cevap verdim ve odada dağınık bir halde duran divana yatırdı. Artık o dinlensin, ben de düşünmek için biraz zaman ayıracağım.
